Agnieszka Jakimiak - Kryształowy Pałac
Wrocławski Teatr Współczesny
Reżyseria: Kamila Michalak, opracowanie muzyczne: Aleksandra Klimczak. Występują: Anna Kieca, Mariusz Bąkowski [PWST Wrocław], Piotr Łukaszczyk [gościnnie], Tadeusz Ratuszniak, Maciej Tomaszewski oraz Aleksandra Klimczak [śpiewaczka].
WTW | Duża Scena
Kryształowy Pałac jest wynikiem mojej fascynacji sztuką, która powstaje na przecięciu różnych dyscyplin artystycznych. Wielki wkład w wypracowanie koncepcji miał Mateusz Atman, z którym pracowałam w zeszłym roku nad projektami Usland. Śladami Leonarda Z. w Centrum Kultury w Lublinie (…). Kryształowy Pałac stanowi kontynuację tamtych koncepcji, w ramach których sprawdzaliśmy, na ile konwencję teatralną można zastąpić przez muzykę oraz czy w ramach spektaklu można powołać do istnienia tymczasową wystawę i stworzyć chwilowe muzeum. Kryształowy Pałac również miał zajmować się podobnymi wątkami: teatralnością i teatralizacją muzeum, muzealnością teatru, mechanizmami, które determinują kształt kulturowego imaginarium, związkiem między akumulacją kapitału a polityką kulturalną.
Bezpośrednim impulsem do napisania Kryształowego Pałacu była refleksja o istocie kolekcjonowania, gromadzenia, multiplikowania i zwielokrotniania dóbr, artefaktów i obiektów artystycznych. Kryształowy Pałac stworzony przez Josepha Paxtona w połowie XIX wieku stanowi pretekst do rozważań o procesie konsumpcji kultury i jej instrumentalizacji, ale służy także za bodziec do przemyślenia klasowych rozwarstwień w europejskich społeczeństwach. Opisy poszczególnych ekspozycji tworzą niekompletną i fragmentaryczną strukturę, która ma uchwycić relację między zaspokojeniem pragnienia zwiedzających a wyzyskiem wpisanym w proces tworzenia kulturowego dziedzictwa [Agnieszka Jakimiak].
fot. BTW photographers Maziarz Rajter
Reżyseria: Kamila Michalak, opracowanie muzyczne: Aleksandra Klimczak. Występują: Anna Kieca, Mariusz Bąkowski [PWST Wrocław], Piotr Łukaszczyk [gościnnie], Tadeusz Ratuszniak, Maciej Tomaszewski oraz Aleksandra Klimczak [śpiewaczka].
WTW | Duża Scena
Kryształowy Pałac jest wynikiem mojej fascynacji sztuką, która powstaje na przecięciu różnych dyscyplin artystycznych. Wielki wkład w wypracowanie koncepcji miał Mateusz Atman, z którym pracowałam w zeszłym roku nad projektami Usland. Śladami Leonarda Z. w Centrum Kultury w Lublinie (…). Kryształowy Pałac stanowi kontynuację tamtych koncepcji, w ramach których sprawdzaliśmy, na ile konwencję teatralną można zastąpić przez muzykę oraz czy w ramach spektaklu można powołać do istnienia tymczasową wystawę i stworzyć chwilowe muzeum. Kryształowy Pałac również miał zajmować się podobnymi wątkami: teatralnością i teatralizacją muzeum, muzealnością teatru, mechanizmami, które determinują kształt kulturowego imaginarium, związkiem między akumulacją kapitału a polityką kulturalną.
Bezpośrednim impulsem do napisania Kryształowego Pałacu była refleksja o istocie kolekcjonowania, gromadzenia, multiplikowania i zwielokrotniania dóbr, artefaktów i obiektów artystycznych. Kryształowy Pałac stworzony przez Josepha Paxtona w połowie XIX wieku stanowi pretekst do rozważań o procesie konsumpcji kultury i jej instrumentalizacji, ale służy także za bodziec do przemyślenia klasowych rozwarstwień w europejskich społeczeństwach. Opisy poszczególnych ekspozycji tworzą niekompletną i fragmentaryczną strukturę, która ma uchwycić relację między zaspokojeniem pragnienia zwiedzających a wyzyskiem wpisanym w proces tworzenia kulturowego dziedzictwa [Agnieszka Jakimiak].
fot. BTW photographers Maziarz Rajter